Na lang wikken en wegen – door Marco Spierings

Lang wikken en wegen en een grote schat aan informatie te hebben vergaard kom het er dan toch van, “kom op pap we gaan samen week vissen op Castle Lake in Frankrijk” zegt Kevin tegen zijn vader. Ik (Marco) zeg oké jongen dat is goed, na een goede voorbereiding qua voer en ander materiaal is het ook belangrijk niet de boodschappen te vergeten. Heel belangrijk gaat twee dagen later morgens om half 4 de wekker af, vlug eruit nog even afscheid van het thuisfront nemen en gas erop. Naar pipo (Kevin) en aldaar aangekomen je raad het natuurlijk al nog half slapend maakt hij de deur open.

Ik zeg kom op gozer we gaan gassen en om half 5 zitten we op de snelweg richting La France met 560 Km voor de boeg. De reis verloopt voorspoedig en we arriveren rond 11 uur op de plaats van bestemming, de eerste indruk een prachtig water maar we moesten wachten tot de Engelsen eraf waren die één week voor ons geboekt hadden. Dus tijd genoeg voor koffie en een potje bier. Ongeveer één uur later krijgen we groen licht om het water op te mogen en tot onze verbazing waren wij de enige vissers. Huh dat is vreemd maar ja het zal wel, wij hadden hierom ook de eerste keuze qua stek dus dat werd stek 11 en stek 12 ver weg van de bewoonde wereld super heerlijk. Dan effe kijken wie gaat rechts op 11 of links op 12 zitten, die keuze was snel gemaakt. Temperatuur die dag rond de 28 gr Celsius dus snel spullen opgezet en hengels erin. De eerste nacht, na gruwelijke weersomstandigheden als storm en veel regen was het Kevin die de eerste vis ving. Een paar uur later werden we weer gewekt door een krijsende beetmelder.

Ik was nog slaapdronken en moe van de dag ervoor, ik zeg Pipo vatte gij hem mar waarop Kevin zegt nee kom op ouwe der uit hahah. Ik zeg oké ik eruit staat Kevin met een kromme hengel, hier zegt ie pak jij hem maar het is een goede vis denk ik. Oke kom op dan ik pak de hengel over en begin met drillen, Kevin zegt “rustig aan ouwe is een mooie hoor”. Ik zeg tis goed ben kapot ppff en ik forceer de vis iets meer door extra druk uit oefenen, waarop Kevin het uitschreeuwde “kijk uit pa hier staat bijna geen water” en hij scheen met zijn schijnwerper in het water. Een grote modderwolk zagen we ik zeg oké Pipo het net eronder graag. Waarop Kevin geen seconde aarzelende en tot schrik riep hij “de vis ligt vast in de modder ppfff”, met veel moeite toch het net eronder gekregen en de vis was binnen. Waarop Kevin zei dit is een beste pap en gaf me een box, ik zo moe en dronken van de slaap zei we zakken de vis maar effe en over een paar uur is het licht. Kevin protesteerde eerst nog en wilde eerst wegen maar ik zei straks ga nu maar na je nest haha.

Ongeveer 2 uurtjes later staat Kevin aan de tent en zegt kom op ouwe we gaan wegen en foto’s maken. Ik zeg oké jongen en maak alles gereed, Kevin pakt de bewaarzak uit het water pas toen zagen we pas echt wat een bak het was, Kevin zei “die gaat dik over de 20 Kg” waarop ik antwoordde “en ook wel over de 25 Kg”. Niets was minder waar en we klokte 26.2 Kg en dit was op dat moment en nieuw record.

We schrijven 2016

Dit was het begin van een van de gruwelijkste sessies ooit, pb na pb werd gebroken die week. Later leest u meer hierover bij andere foto’s die geplaatst worden.

Groeten, vang ze Marco Spierings.

2 gedachten over “Na lang wikken en wegen – door Marco Spierings”

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *