De zeelt slurpt de boilie:
Tijdens het vissen in het voorjaar op karper viel het me op dat er regelmatig een zeelt met mijn boilie aan de haal wilde gaan. Waarvan de grootste toch zes en vijftig centimeter lang was, maar ze waren allemaal en echt niet ??n uitgezonderd, aan de buitenkant van de bek gehaakt. Frappant. Alhoewel ik wel een vermoeden heb hoe dat komt. De zeelt slurpt de boilie zijn bek binnen waarbij de haak aan de buitenkant van zijn bek blijft ?draaien?, waarbij de haak op een gegeven moment z? draait dat ie vlees pakt aan de buitenkant van de bek van de zeelt en dan is ie de pineut!
Aan dat viswater heb ik al vele mooie uren beleefd, met prachtige vangsten ?n agressiviteit en rivaliteit tussen sommige vissers. Enkel en alleen door het mij zo verfoeide lijnen uitvaren. Het viswater waar ik ?op? de karper ga is pak weg driehonderd meter breed en als ik daar ga vissen moet ik een derde hengel meenemen om eerst het water op te ?schonen? van uitgevaren vislijnen. Want dat mag daar niet en gelukkig wordt het op steeds meer viswateren verboden. Ik heb meegemaakt dat ik daar zat te vissen en dat zo?n schoffie zijn lijn aan het uitvaren is. Ik dus zonder boot en zij m?t! Schaamteloos dumpen ze hun boilies met haak een kleine tien meter recht voor mijn neus in het water om dan rustig die drie honderd meter terug te varen naar hun tentje.
Vandaar dus de derde hengel. Daar zit een gevlochten lijn op waarmee ik een oude koe uit de sloot zou kunnen trekken, dan moet een gevlochten karperlijntje 0,20 millimeter een fluitje van een cent zijn. Gevolg d??r weer van is dat er soms vijftig gram lood op me afgevuurd wordt, misschien moet ik een helm aan mijn standaard karperuitrusting toevoegen.??
Afgelopen jaar kreeg mijn derde hengel nóg een functie. Aangezien ik van de meerkoeten geen last meer dacht te hebben, lette ik er niet meer op. Tot ik ‘rare’ beten kreeg en ontdekte dat die gevederde monstertjes zelfs mijn boilies van de bodem opdoken om dan vervolgens snel naar de kant te zwemmen om ze daar op het droge, stuk te pikken tot hapklare brokjes en ?weg? te werken. Denk je het ene probleem te hebben opgelost, dient het volgende zich alweer aan. Het enigste wat ik dacht te kunnen doen vanaf de kant was h??l boos kijken, maar daar trokken onze gevederde rovertjes zich niets van aan. Maar toen kwam mijn derde hengel goed van pas. Ik vis altijd maar met twee hengels, maar de schoffies die hun lijnen zo doodleuk uit deden varen, die hadden me op een idee gebracht. Als er nu een meerkoet maar aan d?nkt om mijn boilies op te duiken komt mijn werpkanon in stelling. Ik werp ruim over het monstertje in en draai heel snel in.
Dan schakelen ze gelijk weer over op het oude vertrouwde waterpest opduiken. Is ook v??l voedzamer! Dan hoeven we ook niet bang te zijn dat er eerdaags gele of rode meerkoeten onze plassen bevolken. Want eerlijk is eerlijk, vissen op karper staat garant voor spektakel, als ik op snoek vis voel ik letterlijk de passie van het snoekvissen, maar het vissen op karper en dan specifiek het gevecht m?t zo?n geschubde spierbundel, dat is hard werken.
In dat stuk natuur heb ik een prima visstek ontdekt die me al menige karper heeft opgeleverd. Veel karpervissers vissen met drie hengels, maar dat is daar voor mij niet weggelegd. Dit is overigens een luxeprobleem. Een ochtend karpervissen heeft me zelfs een bezoekje aan mijn huisarts opgeleverd. Het was een prachtige ochtend, het zonnetje kwam mooi boven de boomtoppen uit, om te kijken waar ik me nu weer verschanst had, zo leek het wel. De roep van de koekoek is kenmerkend voor dat gebied en gaf me het gevoel dat ik niet helemaal alleen was. Hier en daar kwam al een blad van de gele plomp aan de oppervlakte, en de dotterbloem deed ook haar best om mijn aandacht op te eisen. Boven het water hing zo?n laagje mist waardoor de ochtend iets mystieks in zich had. De opkomende zon deed haar uiterste best om het openbaar te maken, alleen voor mij, zo leek het wel. Dat is z? mooi. Op zo?n moment zou ik de tijd stil willen zetten. Waar ik dan ook met volle teugen van kan genieten. Alleen zou de rust die ochtend niet zo lang duren. Om kwart over zes ? half zeven was ik al ge?nstalleerd en maakte me ?op ? om eens lekker van mijn kopje koffie te gaan genieten.
Het werd wel genieten, maar ni?t van de koffie! Als beetverklikker gebruik ik, heel simpel, gewoon de ouderwetse monkey climber met een belletje. Die werd met zo?n ontzettende kracht omhoog geknald, ik schrok me letterlijk het apezuur. Dat belletje leek wel een noodklok! Nou zat ik maar twee meter van mijn hengels af, maar het leek wel een kilometer om die afstand te overbruggen! Ik vis nog met molens waar al die ?toestanden? van tegenwoordig niet opzitten zoals een bait runner, waarbij ik de beugel dicht heb staan, met de slip niet al te los, en de achterkant van de hengel klem in de achtersteun, die dan weer op zijn beurt verankerd is met een pin in de grond.
