De perfecte opening van mijn snoekseizoen:
En dan komt het moment, het moment waarop je besluit; n? moet ie het net in! Om dan, als het even kan, te kunnen besluiten met: Ik heb ?m! Wat had ik daar van genoten! Onvoorstelbaar, met zo?n mooi weer, zo?n grote snoek. Het was inmiddels half november en nog twee en twintig graden! Maar de perfecte opening van mijn snoekseizoen. Want al vissende leer je elk seizoen wel iets bij, wat bewust of onbewust wordt opgeslagen op de ?harde? schijf. Het was me duidelijk geworden dat je grote snoeken n?t zo goed in het najaar als in de winter kan vangen. Maar om de ?cht zware vissen on line te krijgen ben je veroordeeld tot de winterperiode, omdat de dames dan hoogzwanger zijn. Ik ben er trouwens faliekant tegen om de snoek in de zomer te belagen omdat, volgens mij, de snoek een heel stressgevoelige vis is. Ik heb het een keer meegemaakt dat de snoek z? door de stress bevangen was, dat ik haar drie (!) kwartier heb moeten ?reanimeren?. Tijdens de fotoshoot verkleurde de vis binnen vijf minuten van mooi gevlekt naar muisgrijs en heb haar al die tijd in het water aan de staartwortel, zo heet dat geloof ik, vastgehouden en op en neer bewogen om zoveel mogelijk zuurstofrijk water door de kieuwen te laten stromen, en met mijn andere hand de kieuwen handmatig open en dicht te bewegen.
Dan wordt je toch beloond als na al die inspanning de kleur en het vlekkenpatroon weer terug komt. Door dat vele vissen in de verschillende seizoenen ontdekte ik dat de snoeken in elk seizoen bepaalde voorkeurplaatsen hebben. Met deze gedachte in mijn rugzakje moest het mogelijk zijn om ook in het v??rseizoen de meters te pakken. En dat succes dan niet lang uit zou blijven. Die denkwijze zou zich z??r snel ?uitbetalen?. Sneller dan ik zou durven dromen.
Als ik nou eens een aasballetje fabriceerde:
Mijn ??rste tien snoeken van dat seizoen hadden een gemiddelde lengte van ??n meter, waarbij de grootste ??n meter vijftien was en de ?kleinste? vijf en negentig centimeter. Al had ik door dat mooie weer en die goede seizoenstart t?ch nog het gevoel dat ik nog ?iets? miste.
De karper. Door dat mooie weer stonden er nog steeds regelmatig van die tentjes, waar dan zo?n batterij hengels voor staat. Gevolg was dat het ?karperbloed? in mij begon te kriebelen. En dus werd de snoek enige rust gegund en richtte ik mijn vizier op de karper. Meteen kwam dan mijn boilie ?trauma? boven drijven, maar besloot daar geen aandacht aan te besteden. Dus kon ik mijn aardappeltje weer gaan koken en mijn karperstokken ontdoen van de een laag stof om weer eens ouderwets op pad te gaan. Dat het ouderwets was werd me al snel duidelijk want mijn aardappeltje bleef, de meerkoeten niet meegeteld, onaangeroerd. Want door die zwarte gevederde monstertjes heb ik, achteraf, vele uurtjes voor spek en bonen aan de waterkant vertoeft. Het werd tijd voor drastische maatregelen. Als ik nou eens een aasballetje fabriceerde, gemaakt van aardappelen en Brinta! Daar zullen ze toch wel van smullen? Jaren geleden had ik al eens meer met aasballetjes gevist. Gemaakt van aardappelen en Brinta. Waarom zouden ze er nu niet op azen? In het verleden had ik dat al eens een keer geprobeerd en het werkte, maar of het nu ??k zou werken? Het voordeel, voor mijn gevoel was, dat ik nu t?ch nog met mijn eigen aas viste ?n met de aasvorm van de boilie. Een mooie compromis om mijn gevoel te sussen. Want prioriteit ??n was, karper vangen z?nder boilie! Dus op een ochtend naar de stek die ik er voor had uitgekozen en mijn hengels in stelling gebracht.
Moe maar voldaan, met 89 cm karper even naar ?t vogeltje kijken !
Op het moment dat ik de boel ?in? had liggen en nog een beetje wilde voeren komt een jongeman mijn manier van vissen ?bewonderen?. Toen hij mijn aasballetjes zag wilde hij eigenlijk lachen maar ons leeftijdsverschil hield hem tegen, want misschien stond de jongeman op dat moment naar een karpergenie te kijken. Hij kon niet goed geloven dat ik daar mijn karpers mee zou gaan vangen. Maar zijn nieuwsgierigheid won het van zijn ingehouden gedachtegang. Hij was nog geen vijf minuten bij me en, bingo! Maar ik verspeelde de vis, niet goed gehaakt. Achteraf omdat ik boilie haken gebruikte die v??l te klein waren voor mijn best wel grote aasballetjes. Maar dat had ik toen nog niet in de gaten.
Mijn secondant trouwens ook niet, hoewel hij na een paar uurtjes wel twijfels begon te krijgen. Net als ik overigens. Op dat moment had ik nog niet in de gaten dat de meerkoeten aan hun Brinta feestmaaltijd waren begonnen. En ik me maar steeds afvragen hoe het toch mogelijk was dat ik geen beet meer kreeg. Vandaar dat hij opeens een boilie tevoorschijn toverde, en ik in de gaten kreeg dat ik op hun boilie voerplaats zat te vissen.
Toen viel bij mij het kwartje, die karper was niet bewust op mijn voerplaats aan het azen, maar op hun boilie voerplek. En daar lag mijn aasballetje tussen en dacht de karper, ach laat ik die ook maar meenemen. En toen ging ik helemaal overstag. Vanaf nu geen aardappeltje of Brinta meer, maar boilies! Dus daags daarna een boilie voorraad aangelegd en me een beetje verdiept in de technieken, hoe ik het een en ander moest fabriceren en om dan met SpongeBob te spreken: Ik ben d?r klaar voor! Mijn eerste ochtend zou een ochtend worden om nooit te vergeten. Alle voorbereidingen getroffen, niet bezuinigd op de kwaliteit van de boilies, het een en ander thuis uitgetest, een mooie ochtend uitgekozen, er zou niets mis kunnen of mogen gaan! Jawel hoor! De laatste twintig jaar ga ik altijd op pad met de camera, sterker, als ik op weg ben en merk dat ik de camera vergeten ben maak ik rechtsomkeert en ga ??rst de camera halen v??r ik ga vissen. Behalve die dag, maar ach, het was mijn eerste dag met de boilie en zou toch niets vangen??.
Binnen drie kwartier had ik de eerste twintig ponder op de kant, maar g??n camera om het gebeuren vast te leggen! Snel een nieuwe boilie aan de haar gefriemeld, en daar ging de handel weer. Maar omdat ik toch het gebeuren aan de ?wereld? wilde vertellen, ik had een karper gevangen en dat moest de wereld weten, pakte ik mijn mobieltje en tijdens het sms-en vloog monkey climber nummer tw?? m?t belletjes, richting het universum! Dat ging wel met zoveel snelheid, dat was best even wennen. En nummer drie liet die dag ook niet al te lang op zich wachten. Het eerste wat ik bij thuiskomst deed was mijn camera aan mijn uitrusting toevoegen. Want dat zou me niet meer gebeuren. Sterker, bij een volgende sessie zou ik gaan ?vlammen?. Hoe zou de visdag verlopen als ik nu ook nog eens een voersessie aan de visdag vooraf zou laten gaan? Daar kon ik alleen maar achter komen als ik de daad bij het woord zou gaan voegen. Zou het dan, qua aantal bedoel ik, alsof ik snoekvisjes aan het vangen ben? Zo gezegd zo gedaan.
